تقدیم به عشقم که میگفت همه کسش منم امید زنده بودنش منم همون که دم از عشق میزد

اره تو میلاد تویی که حتی نفهمیدی گریه های شبانه از ترس از دست دادن تو بود و خیلی راحت

تنهام گذاشتی و این اشکی که هر موقعه که یاد تو میافتم تو چشام  حلقه میزنه ندیدی؟

چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اخه چرا خدا من؟

دیوار کوچیکتر از من نبود؟

میلاد من رفت تا بقیه عمرشو با بقیه باشه و شاید من واسش ارزش نداشتم ..........

باشه میلاد برو تنها چیز مسخره تو زندگی  عاشقی

اما میلاد منتظرت میمونم

امیدوارم تو این روزای دلواپسی بیا و به من سر بزنی و بگی

این جدایی همش یه خواب و کابوس بد بود

باچه زبونی بگم دوست دارم